Ludwik Biegasik, znany w środowisku sportowym, to postać, która na stałe wpisała się w historię polskiej piłki ręcznej. Urodził się 25 sierpnia 1933 roku w Kępnie, a jego życie zakończyło się tragicznie 1 listopada 2020 roku.
Był nie tylko utalentowanym zawodnikiem, ale także doskonałym trenerem, który przyczynił się do wielu sukcesów w tej dyscyplinie sportu. W 1957 roku zdobył tytuł mistrza Polski w piłce ręcznej 11-osobowej, a jego osiągnięcia na tym polu były imponujące.
Biegasik to także wielki trener, który osiągnął wiele ze żeńską drużyną Ruchu Chorzów. Jego podopieczne zdobyły sześć tytułów mistrza Polski w latach 1962, 1963, 1964, 1977, 1978 oraz 1980.
Jego działalność sportowa miała ogromny wpływ na rozwój piłki ręcznej w Polsce, a osobowość i zaangażowanie w tę dyscyplinę zyskały mu szacunek wśród zawodników oraz trenerów.
Kariera sportowa
Ludwik Biegasik był znanym zawodnikiem, który swoją karierę rozpoczął w klubie Zryw Katowice, gdzie występował w latach 1952–1955. Następnie przeniósł się do Śląska Wrocław, gdzie grał w latach 1955–1957. W kolejnych latach reprezentował barwy Iskry Siemianowice Śląskie (1957–1959) oraz Ruchu Chorzów w 1960 roku. Sukcesem jego kariery było zdobycie mistrzostwa Polski w piłce ręcznej 11-osobowej w 1957 roku, kiedy to był częścią drużyny ze Śląska Wrocław. W 1960 roku miał okazję reprezentować Polskę w tej dyscyplinie, występując w dwóch meczach dla narodowej drużyny.
Po zakończeniu kariery zawodniczej, Ludwik Biegasik zajął się trenowaniem. W 1960 roku objął posadę trenera żeńskiej drużyny Ruchu Chorzów, której sukcesy przyczyniły się do jego uznania w społeczności sportowej. Pod jego kierownictwem zespół zdobył aż trzy tytuły mistrza Polski w latach 1962, 1963 i 1964, a dodatkowo zyskał tytuł wicemistrzowski w 1961 oraz 1966 roku, a także brązowy medal w 1965. W tym okresie równocześnie trenował juniorską drużynę MKS Zryw Chorzów, z którą również odniósł sukces, zdobywając mistrzostwo Polski w 1962 roku.
W 1972 roku jego przygoda z Rochem Chorzów dobiegła końca, a on sam przeszedł do trenowania żeńskiej drużyny AZS AWF Katowice w sezonie 1972/1973. Potem prowadził męski zespół Pogoń Zabrze w latach 1973–1976 roku, z którym w 1976 zdobył wicemistrzostwo Polski. Po tym sukcesie powrócił do Ruchu Chorzów, gdzie zdołał zdobyć kolejne mistrzostwa Polski w latach 1977, 1978 i 1980. Dodatkowo zdobył dwa tytuły wicemistrza w 1979 i 1981 oraz brązowy medal mistrzostw Polski w 1982 roku.
W 1984 roku był związany z II-ligową Zgodą Bielszowice, którą poprowadził do I ligi w 1985 roku. Mimo że po sezonie 1985/1986 zajął czwarte miejsce, w następnym sezonie zespół nie zdołał się utrzymać w lidze. Jego zaangażowanie w rozwój młodzieży w Zgodzie przyniosło efekty, ponieważ w 2004 roku zdobył mistrzostwo Polski juniorek młodszych. Przejściowo trenował także seniorki w II lidze w wiosennym sezonie 1995, a swoją karierę trenerską zakończył w 2010 roku.
W uznaniu jego osiągnięć sportowych i trenerskich, w 2014 roku został odznaczony Srebrnym Krzyżem Zasługi.
Przypisy
- Zmarł Ludwik Biegasik, legenda chorzowskiego szczypiorniaka. chorzowianin.pl. [dostęp 04.11.2020 r.]
- M.P. z 2014 r. poz. 615.
Pozostali ludzie w kategorii "Sport i rekreacja":
Ryszard Dziadek | Kamil Drygas | Zbigniew Orywał | Patryk Tuszyński | Edward Lasker | Edward Damczyk | Jan Spychalski (piłkarz) | Marta WawrzynkowskaOceń: Ludwik Biegasik