Edward Damczyk

Sport i rekreacja

Edward Damczyk, który przyszedł na świat 9 listopada 1910 roku w Kępnie, a odszedł 4 lipca 1984 roku we Wrocławiu, to postać o niezwykle bogatym życiorysie. Był on polskim sportowcem oraz nauczycielem wychowania fizycznego, który pozostawił trwały ślad w historii sportu oraz edukacji w Polsce.

Nie tylko jego osiągnięcia sportowe są godne uwagi, ale również fakt, że w czasie II wojny światowej był członkiem ruchu oporu, co świadczy o jego odwadze i zaangażowaniu w walkę o wolność. Dodatkowo, Damczyk był również pionierem rozwoju Wrocławia, co czyni go ważną postacią nie tylko w kontekście sportowym, ale także społecznym i historycznym miasta.

Życiorys

Edward Damczyk urodził się i dorastał w Kępnie, gdzie już w młodym wieku wykazywał się dużymi osiągnięciami sportowymi. Spełniał swoje pasje w dziedzinie lekkoatletyki oraz pływania, co zaowocowało tytułem mistrza Polski w sztafecie 4 × 100 m. W 1935 roku zdobył dyplom na Uniwersytecie Poznańskim, co było istotnym krokiem w jego przesłodkim życiu. Od roku 1935 do 1936 był słuchaczem Szkoły Podchorążych 57 Pułku Piechoty i w 1938 roku przeszedł do rezerwy z tytułem podporucznika. Po ukończeniu studiów osiedlił się w Poznaniu, gdzie podjął pracę jako nauczyciel wychowania fizycznego.

We wrześniu 1939 roku, w obliczu nadciągających wydarzeń, uczestniczył w kampanii obronnej. Po jej zakończeniu, w skomplikowanej sytuacji wojennej, miał szczęście uniknąć niewoli. Wkrótce po tym, ukrywał się wraz z bratem przed niemieckimi represjami w okolicach Kępna. W 1940 roku przeniósł się do Wrocławia, gdzie rozpoczął pracę jako pomocnik kierowcy w browarze Kipkego, dostarczając piwo do klientów w mieście.

W 1941 roku Damczyk, wspólnie z innymi Polakami, zaangażował się w tworzenie lokalnej komórki ruchu oporu „Olimp”. Miejsce, w którym organizowano spotkania, znajdowało się w jego wynajmowanym mieszkaniu na czwartym piętrze kamienicy przy obecnej ulicy Zelwerowicza. Niestety, jego działalność zakończyła się aresztowaniem przez Gestapo 5 czerwca 1942 roku. Po długim śledztwie, został deportowany do obozu koncentracyjnego Mauthausen, gdzie przebywał aż do swojego wyzwolenia w dniu 5 maja 1945 roku.

Po wojnie, latem 1945 roku, powrócił do Wrocławia, realizując swoje zamiary osiedlenia się tam na stałe. Stając się jednym z pionierów tego miasta, na nowo podjął pracę jako nauczyciel wychowania fizycznego w I Liceum Ogólnokształcącym, gdzie pracował aż do przejścia na emeryturę w 1975 roku. W pierwszych latach po zakończeniu konfliktu zbrojnego, Edward Damczyk miał także kluczowy wpływ na rozwój sportu we Wrocławiu. W 1946 roku, z jego inicjatywy powstał Międzyszkolny Klub Sportowy „Juvenia”, a on sam sprawował funkcję sekretarza Miejskiej Rady Wychowania Fizycznego i Przysposobienia Wojskowego.

W trakcie swojej kariery szkoleniowej, zajmował się trenowaniem koszykówki i siatkówki. Wśród jego utalentowanych podopiecznych wymienić należy takie osobistości jak Adam Piechura, Jerzy Świątek oraz Zygmunt Zwierzański. Jego działalność na płaszczyźnie wychowania fizycznego i sportowego pozostawiła niezatarte ślady w pamięci wielu pokoleń wychowanków.

Literatura

Edward Damczyk jest postacią związaną z wieloma obszarami kultury, a jego wpływ na literaturę jest niezaprzeczalny. Możemy znaleźć o nim wzmianki w różnorodnych źródłach.

  • – Podany w informacji Edward Damczyk można znaleźć w cytowanej publikacji. [w:] Wydawnictwo Dolnośląskie, 2006, s. 134,
  • – Warto zaznaczyć, że dostęp do szczegółowych informacji można uzyskać także w serwisie internetowym.

W literaturze reprezentuje istotny wpływ na rozwój myśli literackiej we Wrocławiu oraz poza jego granicami.

Oceń: Edward Damczyk

★★★★★
Średnia ocena:4.64 Liczba ocen:16